داستان کیلمِنیِ باغِ میوه دربارهٔ مرد جوانی به نام اِریک مارشال است که برای تدریس به مدرسه‌ای در جزیرهٔ پِرنس اِدوارد می‌رود و با کیلمِنی، دختری که حرف نمی‌زند، اما همه‌چیز را می‌شنود، آشنا می‌شود. هنگامی‌که اِریک قدم به باغ قدیمیِ کانرزها می‌گذارد، کیلمِنی را می‌بیند و صدای ویولن‌زدنش را می‌شنود. چند بار به دیدنش می‌رود و کم‌کم به او دل می‌بندد. وقتی پیشنهاد ازدواج می‌دهد، دخترک رد می‌کند؛ هرچند او هم دوستش دارد، اما به‌رغم اعتراضات اِریک، که اصلاً اهمیتی ندارند، کیلمِنی گمان می‌کند که اگر باهم ازدواج کنند، او مانعی در زندگی این مرد جوان خواهد بود.
در این حین، دیوید، یکی از دوستان خوب اریک که پزشک معروف حلق و حنجره است، برای دیدنش به جزیره می‌آید. کیلمِنی را معاینه می‌کند و می‌گوید که هیچ‌چیز درمانش نمی‌کند مگر اینکه نیازِ روانیِ شدیدی به حرف زدن پیدا کند.
        

          فقط به خاطر نویسنده خوندمش.
ولی داستان، سطحی با شخصیت های خیلی ساده و تک بُعدی و پیچش های داستانی خیلی کم عمق بود.
اگر میشه چنین اثری از آدم چاپ بشه و آدم ناامید نشه و ادامه بده تا نهایت برسه به اون آثار بهتر خودش و قلمش اونجور شکوفا بشه که تو آنه ها شد، چرا که نه! آفرین ب این پشتکار.

        

          سفر به سرزمینهای زیبا و باشکوه و رویایی، همواره با داستانهای لوسی مونتگمری، امکانپذیر و لذت بخش است. لوسی علاوه بر آنکه مناظر زیبائی را در جلوی چشمان خیال ما به تصویر می کشد و مراقبه و آرامشی لذت بخش را به ما هدیه میدهد، روابط انسانی و خصوصیات شخصیتی آدمها را نیز به طرزی ملموس و باورپذیر در میان اتفاقاتی ساده اما دلپذیر به نمایش می گذارد. من همواره از خواندن داستانهای خانم مونتگمری لذت میبرم و اگرچه خودم ترجیح میدهم کتابها را به زبان اصلیشان بخوانم، اما خواندن این کتاب با ترجمه زیبای خانم ماندانا قدیانی به من این فرصت را داد که سریعتر، با این داستان زیبا همسفر شوم و از لحظه لحظه ی آن لذت ببرم.