من خلاصه داستان این کتاب را که برای کودکان دبستانی نوشته شده می گویم، شما خودتان این داستان را که در باره انتظار و منتظر واقعی بودن است، قضاوت کنید و نمره بدهید!

نرگس منتظر پدرش است تا برای او یک گل بیاورد. مادرش به او می گوید که انتظار کشیدن به معنای بیکار نشستن نیست و باید برای آمدن بابا آماده شود و همه چیز را برای مراقبت گل آماده کند تا پدرش بفهمد که خیلی منتظرش بوده. سپس مادر به او می گوید اگر اتاقش را مرتب نکند پدرش فکر می کند که منتظرش نبوده! و نرگس هم با کمک مادرش همه اتاقش را مرتب می کند. صدای زنگ می آید و سپس پدر در را با کلید باز می کند! و داخل می شود. وقتی نرگس از پدرش می پرسد که چرا دیر کرده، پدر به او پاسخ می دهد که او از اول پشت در بوده! و منتظر بوده تا دخترش آماده شود و بگوید آماده است تا بعد از آن پدر داخل شود.

واقعا آیا برای کودک دبستانی انتظار را اینگونه تعریف کرد!؟ 
آیا انتظار به معنای درست کردن همه چیز است؟
اگر دختری اتاقش را مرتب کند یعنی خیلی منتظر پدرش بوده؟
پدری که کلید دارد چرا باید زنگ بزند؟
اصلا این یعنی چه که پدر از اول پشت در بوده و منتظر بوده تا صدای اماده بودن دخترش را بشنود و بعد وارد شود؟ کودک چه برداشتی از این قسمت خواهد داشت؟

چرا می خواهیم مفاهیم بزرگانه و ثقیل در مورد انتظار را این چنین، یعنی تنها با استفاده از یک شخصیت کودک و داستانی پیرامون او  برای کودک بازگو کنیم؟ ایا صرف این کار یعنی یک داستان کودکانه در مورد مهدویت نوشته ایم؟! کودک بعد از این کتاب قرار است به چه درکی از انتظار رسیده باشد؟
یک ستاره را هم تنها به تصویرگریش داده ام.

باید با دقت و تامل بیشتری در حوزه کودک عمل کرد، به خصوص در مورد موضوعی مثل مهدویت که جز اعتقادات ما شیعیان هست.
خوشبختانه نمونه خوب هم در این حوزه  و موضوع داریم، کتاب یک داستان دنباله دار که نوشته خانم ژوبرت  و چاپ به نشر.