پولیانا، من خیلی اتفاقی و به موقع تو را شناختم.
چیزی که باعث شد بیشتر از همه دوستت داشته باشم، این بود که یکجورایی من هم مثل تو قدرت شگفت‌انگیز دیدن قشنگی در هر چیز را داشتم و تا حدودی بازی “خوشحال بودن” را بلد بودم. 
اما یک روز به خودم آمدم و دیدم انگار مدت‌هاست که دیگر نمی‌توانم، انگار بلد نیستم و گویی هیچ‌وقت هم بلد نبوده‌ام.غصه‌ام شد، چون نتوانستن غم‌انگیزه.تصمیم گرفتم کتاب کودک و نوجوان بخوانم و با تو آشنا بشوم به امید اینکه قدرت از دست‌رفته‌ام را بازیابم.

پولینا، دیدم که تو هم گاهی نمی‌توانی، می‌دونم نتوانستن بقیه مایه‌ی شادی نیست، اما اینکه بدونی همه گاهی نمی‌توانند و  نتوانستن اون‌قدرها هم غصه ندارد، مایه‌ی خرسندیست.

پولیانا تو بهم یاد دادی که کسی که یک زمان توانسته، باز هم می‌تواند و اتفاقاً هر چی سخت‌تر باشه، قشنگ‌تر هم هست.در نهایت اینکه مهم نیست گاهی غم و نتوانستن بر زندگی سایه می‌افکند، چون می‌گذرد و باید گذاشت که راحت بگذرد.
        

          خب کتاب پولیانا اصلا هیجانی نداشت هر لحظه دوست داشتم یه کتاب دیگه شروع کنم و یکم فضا سازی اش ضعیف بود و به شخصه بعضی اوقات نمیتونستم تشخیص بدم که الان شخصیت ها هیجان زده ان یا ناراحت یکی از بدی هایی هم که این کتاب داشت مثلا راجب یه نفر حرف میزد اما دیگه تا چند فصل از اون شخص حرفی زده نمیشد 
        

          بچه ها دو دسته اند...
یا آنه شرلی اند ؛
یا جین ایر...
ولی دوست دارم یک دسته دیگر به آنها اضافه کنم : پولیانا !
آنه شرلی هایی با تفکرات جین ایری !
بچه هایی که در همه حال و همه جا ، چشمشان خوشحالی را جست و جو می‌کند و پاهایشان ، خوشبختی را.
 فرشته هایی از جنس خاک و خوش بینی ، که آمده اند تا زندگی خاکستری بزرگترها را با کریستالهای شیشه ای لوستر ، پر از رنگین کمان کنند.
بچه هایی که می‌توانند سخت ترین بازی دنیا را انجام بدهند : بازی خوشحال بودن :)
داستان های کلاسیک گمنام را همیشه بیشتر از مشهورهایش دوست داشتم و پولیانا ، از آن دسته کتابها بود. معصومیتی که در هر صفحه شاهدش بودیم ، و توصیفات بی نظیر فضاها و آدم ها که گواهی از داستانی آشنا بود...
اگنس گری...
از نظر من برای بعدازظهر یک روز تعطیل ، آن زمان که دیگر دست از کار می‌کشید و استراحت شروع می‌شود ، کتاب مناسبی‌ست. پولیانا همراه با یک لیوان شیشه ای شیر گرم و نان شیرین ، شما را برای یک هفته دیگر کار و درس ، حسابی شارژ میکند :))
امیدوارم از خواندنش لذت ببرین ♡

        

          کتاب انرژی بخشی بود گرچه در تمام طول داستان فقط به یک مسئله خاص یعنی خوشحال بودن و پیدا کردن یک دلیل در شرایط سخت برای خوشحالی تاکید داشت 
ولی مطمئنا همین یک نکته تاثیر زیادی روی نگاه ما و واکنش و شیوه برخورد ما در روبه رو شدن با مشکلات زندگی داره و واقعا ارزش خوندن رو داشت 
        

          پولیانا داستان یک دختربچه به همین اسمه که بعد از مرگ مادرش با پدر کشیشش در فقر زندگی می کرده و حالا که پدرش رو هم  از دست داده برای زندگی به خاله ش سپرده شده که مجرده، علاقه ای به بچه ها نداره و از دامادشون و ازدواج خواهرش هم هیچ خوشش نمی اومده.
نمی دونم کتاب برای یک بچه چه حسی داره اما برای من حس تاریکی داشت. ایده ای که پدر پولیانا بهش یاد داده بود به شدت واقعی و تلخ بود: خوشحال باش چون زندگی می تونه بدتر از این ها هم باشه. بله من اهمیت شکر گزاری بابت چیزهایی که داریم رو می فهمم اما درباره پولیانا و خیلی از آدم ها بحث شکرگزاری نیست، بحث محرومیت از انتخابه. دلم نمی خواد هیچ بچه ای و هیچ انسانی با این منطق شاد باشه.
بگذریم، از شخصیت های کتاب اون مرد عجیب غریب و آقای دکتر رو دوست داشتم. درباره اون مرده و نقشش توی داستان غافلگیر و براش خوشحال شدم که پولیانا کوچولو وارد زندگیش شد. از نظر من این نکته مثبت کتاب بود.
ریتم داستان به نظرم خیلی سریع بود. چنبن داستانی کشش کتاب طولانی تری رو داشت تا بیشتر به جزئیات تغییر آدم ها پرداخته بشه اما خب بالاخره کتاب کودکه و ازش خیلی انتظاری نیست.