امام موسی بن جعفر علیه السلام در حالی که در زندان بود طی نامه‌ای مفصل به من نوشت: ای علی اینکه ذکر کردی تعالیم دینت را از چه کسی می‌گیری بدان که دستورات معارف دین را از غیر شیعه ما مگیر به راستی که اگر از شیعیان ما بگذری دینت را از خائنین گرفتی همان‌ها که به خدا و پیامبر و امانات خود خیانت کردند آنها بر کتاب خداوند عزو وجل امین شدند اما آن رو تحریف کردند و تبدیل نمودند پس لعنت خدا بر آنان باد و لعنت پیامبر و لعنت ملائکه و لعنت پدران بزرگوار و نیکوکارم، و لعنت من و لعنت شیعیان من تا روز قیامت بر آنان باد. مدویه و ابراهیم ابنا نصیر قال حدثنا محمد بن اسماعیل رازی قال حدثنی علی حبیب المدایینی عن علی بن سوید السائی

قال امام صادق علیه السلام = سلمان به علم اول و آخر رسید او دریایی است که پایانی ندارد و او از ما اهل بیت است علم سلمان به حدی رسیده است که او روزی به مردی که در بین جماعتی بود رسید.سلمان به او گفت (بنده خدا از کاری که کردی به سوی خدا توبه کن) این را گفت و رفت. گروه حاضر پس از رفتن سلمان به ان مرد گفتند: به راستی سلمان تو را به امری منکر متهم نمود تو آن را از خود دفع نکردی آن مرد گفت او به کاری مرا خبر داد که جز خدا و من کسی بر آن آگاه نبود و در خبر دیگر مثل همین قضیه نقل شده و در آخر آن اضافه شده که آن مرد ابوبکر بن ابو قحافه بود.

امام محمد باقر علیه السلام فرمود (بعد از فوت پیامبر اسلام مردم از حق برگشتند مگر سه نفر) گفتم( آن سه نفر چه کسانی بودند) فرمود (مقداد بن اسود؛ ابوذر غفاری و سلمان فارسی) بعد از مدت کوتاهی امام فرمود ن‌ها کسانی هستند که آسیا بر محور آنها می‌چرخد و از بیعت با ابوبکر عبا کردند تا اینکه امیرالمومنین را برای بیعت با اکراه آوردند و حضرت با اکراه بیعت کرد. این سخن خداوند عزو وجل هست که می‌فرماید( محمد جز رسولی از جانب خدا نیست س اگر مرد یا کشته شد آیا به عقب برمی‌گردید)