بدان که آدمِ اول و ابلیس اعظم حقیقت عقل و جهل می باشند و از برای هریک، ذریه و مظاهری است در عالم دنیا، که تشخیص آن ها و تمیز بین آن دو طایفه را هم در این عالم می توان داد از موازین قرآنیه که میزان اکبر است و از موازین حدیثیه که موازین صغری هستند.

فطرت، مخموره ی غیر محجوبه است که محکوم احکام طبیعت نشده و وجهه ی روحانیت و نورانیت آن ها باقی است. و اگر فطرت متوجه به طبیعت شد و محکوم به احکام آن گردید و محجوب از روحانیت و عالم اصلی خود شد، مبدأ جمیع شرور و منشأ جمیع شقاوت و بدبختی هاست، که تفصیل آن بیاید.

و اگر فطرت متوجه به طبیعت شد و محکوم به احکام آن گردید و محجوب از روحانیت و عالم اصلی خود شد، مبدأ جمیع شرور و منشأ جمیع شقاوت و بدبختی‌هاست