در هر حال توفیق فردوسی محدود به ابداع یک اثر شاعرانه یا تسخیر یک قلمرو تازه برای شعر فارسی نیست؛ توفیق او در خلق و ابداع دنیایی است که روح ایرانی، روح انسانی ایران را بیرون از محدودیت های زمان و مکان، همواره زنده، متحرک و در حال طپش و احساس نگاه تواند داشت و تا وقتی هوس های زبانسازان ایرانیان را از فهم شاهنامه محروم نسازد، این روح ملی که از شاهنامه تجلی می‌کند جان ایرانی را گرم خواهد داشت.