جزئیات فعالیت

      به نظر می رسید که سرخ پوست ها قادر خواهند بود در این سرزمین بزرگ تا نسلهای آینده زندگی کنند. این سرزمین انباشته از شکار، از خط آهن دور بود. سپس شرکت یونیون پاسیفیک کارهای ساختمانی اش را به انجام رساند. تگزاسیها جاده مالروی چیشولم را ساختند و گله های خود را به هزار و پانصد میلی در شمال گسیل داشتند و دولت برای حفاظت از آنها در مقابل سرخ پوستها پادگانهایی ساخت. سرخ پوست ها عقب رانده شدند و کنگره فرستادگانی برای برهم زدن پیمان صلح با سرخ‌پوست‌ها اعزام کرد. دوباره همان ماجرای قدیمی: راه آهن و شرکتهای زمین دار و ...سرخ پوست ها باید میرفتند. «چاقوی کند» و افرادش بیش از باقی قبایل به مبارزه ادامه دادند و تنها در بهار ۱۸۷۷ بود که تسلیم ژنرال مکنزی و نیروهایش شدند. به آنها گفتند که باید موطنشان را ترک کنند و به جنوب بروند جایی که در آن قلمرو وسیعی به قبایل سرخ پوست اختصاص یافته بود. همچنین به آنها گفتند همین که به آنجا بروند، دولت از آنها حمایت خواهد کرد و در صلح و رفاه خواهند زیست. شاخه ای از قبیله آنها، «شایان»های جنوبی چندین نسل بود که در اوکلاهما زندگی میکردند؛ این هم به دلایل اضافه شد و این خود، برای وجود هنگی از سواره نظام ایالات متحده کافی بود. دلیل نهایی آنها را وادار به قبول کرد...