استاد اندیشه سیاسی غرب1، کلاس رو با کلیاتی در مورد قرون وسطی و اندکی اندیشه‌های قدیس آگوستین تمام کرد.
اول ترم با اینکه از دست استاد خیلی می‌نالیدم، اما به مرور زمان با حفظ نقدهایی که بهشون داشتم، دیگه غر نمی‌زدم. واقعا این ترم از دکتر معینی علمداری یاد گرفتم(مثلا اصلا و ابدا گمان نمی‌کردم فلسفه رواقی مهم باشد ولی تاکید استاد خیلی چیزها را بهم فهماند. اصلا اهمیتی که به دانشجو و مباحثه با دانشجو می‌دهند تحسین‌برانگیز است. سایه‌ات مستدام). و مدیون‌شون خواهم ماند. این ترم به معنای واقعی کلمه، فکر می‌کنم اندکی قد بلند شدم. تمام این ترم تلاش کردم به توفیرِ بین نقد داشتن و نالیدن فکر کنم.
ما معمولا می‌نالیم و این اصلا و ابدا معادل نقد نیست. آقا ساده است دیگه، اصلا دوتا کلمه داریم، یکی اسمش ناله است، یکی نقد. فرق دارن دیگه، اذیتم نکنید😁

قرون وسطی رو هم خودم در حد کلیاتی خواهم خواند.
فعلا در حد این 40صفحه خیلی خیلی چیزا ذهنم رو قلقلک دادن. از بینامتنیت‌های قرون وسطی با اندیشه‌های اسلامی/فلسفه اسلامی، مکتب کلبیون، رواقیون و اپیکوریان تا فسلفه یونان باستان. انقدر حرف دارم که نگو...
من تا سر قدیس آگوستین فعلا این کتاب را خواهم خواند. حیف وقت ندارم، والا خوندن کلوسکو را قد مکرر یافته ام.