یادداشت‌های مرضیه صفری (5)

          کتابی که موضوع سوگ رو برای بچه ها باز میکنه.. با زبانی خودمانی اول خودش و سوگ هایی که تجربه کرده رو معرفی میکنه و بعد میگه چطور پذیرفته و به زندگی عادی با پذیرش سوگش ادامه میده..
شخصا دلم نمیخواد هیچ کودکی با این موضوع به این زودی آشنا بشه اما خب متاسفانه هستن بچه‌هایی که همین حالا هم تجربش کردن. به گمانم در این صورت انتخاب کتاب انتخاب درستیه.
مایکل روزن و غم‌نامش به زبان اصلی، اولین مهمان‌های کتابخونه من در سال ۱۴۰۳ بودن. در حالی که بسیار ذوق داشتم که رفیق دورم این هدیه رو از کیلومترها فاصله گذرونده و برام فرستاده، با دیدن صفحه اول و امضای شخص نویسنده به اسم خودم در پوست خودم نمی‌گنجیدم^^
        

          ماتیلدا هم جزو کتاب هایی بود که امسال به خونده‌هام اضافه شد اما متاسفانه اونقدر که اشتیاق داشتم بخونمش ازش لذت نبردم. احتمال دادم شاید باید در یک رنج سنی خاصی می خوندمش، اما دوستم که هم سن و سال خودمه هم، امسال خوند و بسیار لذت برد. فرق ما در این بود که اون متن اصلی رو خونده بود و کلمات ریتم دار متن اصلی براش جذاب بود. به علاوه اینکه به خاطر کار با بچه‌ها متوجه شده بود چه قسمت هایی از کتاب برای بچه‌ها جالب و خنده‌داره و اون قسمتا دقیقا قسمت هایی بودن که من فکر میکردم اصلا درسته اینا توی کتاب کودک باشن؟! خلاصه که دنیای کوچولو‌ها بسیار دنیای ناشناخته اما هیجان‌انگیزیه.
        

          خوندن این کتاب امسال برام جزو فراموش‌نشدنی ترین لحظه‌ها بود. بعد مدت‌ها دور شدن از فضای کتابخوانی در حالی که فکر میکردم دیگه حوصله جوابگوی خوندن نیست،  این کتاب که من به صورت اتفاقی تصمیم گرفتم اول جلد دوم رو بخونم و بعد برم سراغ جلد اول، تمام زنگ‌زدگی های دنیای کتاب‌خوانی منو روغن کاری کرد. یادمه در عرض دو یا نهایتا سه روز کتاب رو تموم کردم. قلم زیبا و بی ریای گلی ترقی به کنار، نشستن به تماشای زندگی قبل انقلاب، از زاویه‌ دید جدید و دیکته نشده بسیار جذابه. با تمام شیرینی ها و زشتی‌هایی که باز هم جدید و دیکته نشدن.