نظراتمون به این کتاب خواسته یا ناخواسته تحت تاثیر شهرت و فضای اطرافش قرار گرفته و رعایت حد انصاف سخته. معمولا سمت چنین کتاب‌هایی که در این حد تبلیغ میشن نمیرم. اما یک نسخه‌ی صوتی با روایت محسن نامجو باعث شد بعد این همه وقت بهش گوش بدم.

بعد از تموم شدنش همزمان هم بهش حس خوبی داشتم هم بد. حس بد به حرف نهایی و جان کلامش که خیلی روحانی‌تر از چیزی بود که من هستم. حس خوب به نحوه‌ی بیان زیبا و داستان نسبتا جذاب و از همه مهم‌تر، روایت محشر محسن نامجو و موسیقی و صداسازی قشنگی که برای این کتاب آماده کرده بود.

در پایان می‌تونم بگم کیمیاگر نه اون شاهکاری بود که دوستای اسپیریچوالم می‌گفتن زندگیمو تغییر میده، نه اون مزخرف کلیشه‌ای که دوستای واقع‌بینم میگفتن نباید سمتش رفت. کاملا یه تجربه‌ی متفاوت بود و خوشحالم که رخ داد.
          

            خوندنش دو ماهی طول کشید. به عنوان یه سرگرمی اگه بهش نگاه کنم، بیشتر از کاری مثل تلویزیون نگاه کردن رضایت‌بخش بود و از وقتی که برای خوندنش گذاشتم راضی‌ام. لحن نوشتار و ترجمه بسیار حرفه‌ای بود.
اما به عنوان یه کتاب مجموعه داستان کوتاه، برای من در حد «خوب» باقی موند. چند تا از داستان‌ها رو دوست داشتم، بعضی‌ها صرفا قشنگ نوشته شده بودن.
          

            Neil Gaiman is by far my most favorite storyteller. Or at least is in the top 3 (the other two being Stephen Fry and Hugh Laurie). He Can just go through his shopping list and I will be fascinated by how delicately he puts the words together and pronounces them. When I found out that he narrated the audiobook himself, I just couldn't miss it. He didn't disappoint me.
          

            Easy 5/5 for me.
I, not being aware of this book, watched the adapted movie a few years ago. while the movie was quite enjoyable, I trust nothing can compare to this masterful piece of literature.
It saddens me that I'm running out of Patrick Süskind's books. there's a few left, but only can be found in the original language. For the first time in my life I've actually considered learning German.
          

            I'll come back when I'm 60+ years old and will update my review, but for now, It was a long boring fake history book to me. I'm not saying it's badly written (to be fair, it's flawless), but to appreciate this book fully, to find hidden clues and connect the dots, you need to invest months and months into this and the preceding books. That wasn't my intention. therefore, the 2 star rating is based only on my experience.
          

            The Witcher 3 (game) is by far the best piece of multimedia I've came across to this day. So my expectations were much higher than what this book could offer. I can't help but compare this book to "A game of thrones". Judging only by the first volumes, AGOT is the obvious winner.
I listened to/read a mixture of the audiobook and ebook and I can't really recommend the audiobook. It was decent, but not engaging enough.
          

            As a "humor" book, it's a well-written and timeless one. you can still feel close to characters nearly 130 years after it's been published.
And if that's not enough for you, there's an Audiobook version read by Hugh Laurie. He's done an absolutely brilliant job portraying the characters and he deserves to be praised for it. I enjoyed every minute of listening to this audiobook and strongly recommend it to anyone have an interest in this genre.
          

            حقیقت ناخوشایند زندگی اينه که حتی اگه ناامیدانه توی بستر مرگ هم باشی، باز هم برای بقیه جریان داره.
باز هم زندگی ها جنب و جوش داره، باز هم سال نو میشه و باز هم مردم به فکر اینن که چطوری بیشتر خوش بگذرونن و مهمونی بگیرن و عروسی برن و آرایش کنن و برقصن و برای تمام این ها هیجان دارن. انگار نه انگار که دوران تو داره تموم ميشه و دیگه قرار نیست هیچکدوم از این ها رو تجربه کنی. .زندگی با تموم شدن تو متوقف نمیشه
          

            اگر قبلا بهم می‌گفتن یه روز یه کتاب باریک 1350 تومنی (که از سال 84 توی چاپ اول مونده) و ماجرای یک روز معمولیِ یه نگهبان ميانسال بانک رو روایت می‌کنه، به حدی برات جذابه که نمی‌تونی زمینش بذاری و تا این اندازه به فکر می‌بَردت، اصلا باورم نمی‌شد. ولی همه این اتفاقا افتاد!
برام جالب بود که "پرفیوم:داستان یک قاتل" رو همین نویسنده نوشته. اولش فکر می‌کردم "کبوتر" ادامهٔ همونه، اما اصلا ناامید نشدم که نیست!
          

            این اولین کتابی بود که از موراکامی می‌خوندم و راستش اوایل ازش ناامید شدم، اما بعدش یه جاهایی تو دلم گفتم "عالیه!"

بهش 3/5 میدم چون بعضی داستان هاش برام در حد 2  بود و بعضیا در حد 4. البته اون چهار ها هم اونقدر "چهار" نبودن که زندگی آدمو تغییر بدن. فقط داستان خوبی بودن و همین.