یادداشت دانیال شیری

                دلتنگی بعضی ها از جنس نور است واقعا
بعضی دلتنگی ها اتفاقا خیلی راحت انسان رو از فضای دارک این روزای جهانِ سیاهمون به سوی نور میبره
دلتنگی همیشه تلخ نیست

چیزی که توی این کتاب حس میشه نه یادگیریه،نه رساندن نکته اخلاقیِ خاصیه و نه قصد دارد که بعد از خواندنش احساس تحول بنیادی در خودمان بکنیم
این کتاب فقط میخواد مارو با کسی همنشین کنه که از بودنِ در کنارش لذت میبریم
همان آدم‌های بی‌شیله‌پیله ایی که وقتی کنارشان میشینیم از حرف زدنشان خسته نمیشیم
کی گفته همیشه باید یچیزی از توی کتاب های یاد بگیریم؟!

به اندازه چند ساعت تورق یک کتاب همنشین علی آقا بشید و از بودنِ در کنارش لذت ببرید و به جنس دلتنگی‌اش دست بزنید تا نقطه های روشن زندگیتان را از دور تماشا کنید و امیدوار بشید


کار به عارف و عالم و این عناوین ندارم . . .
این سرزمین چه انسان هایی فدایش شده است . . .!!!