شاید این حرف کمی بزرگ‌نمایی به‌نظر بیاد، اما باید اعتراف کنم در تمام مدتی که"آوسنه بابا سبحان" می‌خواندم، به این می‌رسیدم که این قصه یک‌تابلو کوچکِ هنری دراماتیک هست!
...
مهارت دولت‌آبادی در خلق خرده‌روایت‌های قوی، تصویرسازی و توصیفات و حفظ تیپ شخصیتی و رقم زدن قصه‌های تو‌درتو و درگیرکننده من رو مجاب به بیشترخوندن از قصه کرد تا نهایت به خودم امدم و پایان صفحات رو‌به‌رو شدم...