یادداشت عطیه عیاردولابی

        
رمانی شبیه داستان‌های شهرزاد قصه‌گو البته بدون جن و پری؛ درباره دوران پررونق بغداد و حلب و دمشق و صور؛ درباره دختری که پدر عاقلش اون رو انسان می‌دید نه ضعیفه‌ای احمق و ناقص‌العقل. داستان مثل نقشه‌ای مسیری رو نشون میده که بشر طی کرده تا جهل و تعصب رو تا حدی کنار بزنه و شاید به همون اندازه هنوز راه داریم تا بعد از گذر از اون افراط‌ها، حالا از گردنه تفریط‌ها بگذریم و به اصل راه برگردیم. این عاشقانه دلچسب از بغداد دوران سلجوقیه، یه گزینه عالیه برای نوجوون‌هاست اما قطعا بزرگترها هم از خوندنش لذت می‌برن. 
ترجمه خوبی هم داشت و مترجم به حدی کارش رو خوب انجام داده بود که اصلا بوی ترجمه نمی‌داد.