ایراد بزرگ نادر ابراهیمی اینه که آدم‌ها ون طوری نیستن که اون ازشون می‌نویسه. هیچ آدمی ندیدم که اون جوری حرف بزنه که ملا صدرا تو مردی در تبعید ابدی حرف می‌زنه و حالا ما دو تا قبیلهٔ بزرگ ترکمن داریم که پیر و جوون و بچه و زن و مرد و قهرمان و دشمن و بزدلشون همه همینجوری هستن!
ولی داستان برام جذاب بود.
