یادداشت رها

        کتاب رو دو روز پیش تموم کردم و از اون روز تا حالا همش دارم فکر میکنم که واقعا چقدر دغدغه ی آدم های مختلف می تونه متفاوت باشه. اینکه زندگیه تو و خانوادت به خاطر بیماری ای مثل سرطان برای همیشه عوض بشه و تمام آرزوها و هدفهایی که یک عمر براشون تلاش کردی و جنگیدی یک شبه دود بشه و بره هوا، در حالی که یه خانواده ی دیگه اینور دنیا دغدغه شون این باشه که چرا طلا گرون شده و تخم مرغ ارزون نمیشه! چقدر دلم می سوزه وقتی می بینم هدف زندگی هامون فقط شده جنگیدن واسه زنده موندن در حالی که اصلا از اول قرار بود زنده بودن حقمون باشه و رسیدن به هدفها و آرزوهامون دلیل اومدنمون به این دنیا!!
خوندن این کتاب شاید تلنگری باشه برای من و امثال من که به دنیا اومدنشون تو کشوری مثل ایران رو بهونه ی نرسیدن به تمام آرزوهاشون کردن و منتظر هستن که یک بار دیگه یک گوشه ی دیگه از دنیا دوباره از نو متولد بشن تا به هدف های از دست رفتشون رنگی از واقعیت بزنن.

ما آدم ها ممکنه از یک منظر موجودات تحسین برانگیزی باشیم اما قطعا اینم خودخواهی ماست اگر فکر کنیم که بقیه باید درست مثل ما باشن و شرایط ما رو تجربه کرده باشن تا سرانجامی مثل ما داشته باشن.

و در آخر به قول قهرمان داستان
همه ی زندگی این است که بدانی ورق ها به گونه ای جور می شوند که تو بازنده باشی که دست تو یا نظر تو نادیده گرفته می شود در حالی که هنوز برای پیروزی می جنگی و با اینکه می دانی هرگز نمیتوانی به کمال برسی، اما میتوانی نزدیک شدن به چیزی را که پیوسته برایش تلاش میکنی باور داشته باشی.

تاریخ خوانش : 2020/03/30