یادداشت نفیسه سادات موسوی

        بعد از چهار رمان بلند و 50 و چند داستان کوتاهی که سرآرتور کانن دویل خالق شرلوک هلمز نوشت، طرفداران شرلوک هلمز در این سالها تلش های زیادی کرده اند تا ماجراهای جدیدی از خود شرلوک، یا با محوریت اعضای خانواده او یا به تقلید از سبک او بنویسند. برخی از آنها موفق و قابل توجه از آب در آمده و برخی بسیار فاجعه آمیز. 
دکتر جکیل و آقای هلمز را میتوان در زمره نسبتا خوب ها جای داد. 
البته که من آگر نویسنده یا طرفدار داستان «دکتر جکیل و آقای هاید» بودم حتما از اینکه تخیل و قلم فوق العاده نویسنده آن داستان پرطرفدار اینگونه به یک ماجرای مستند تقلیل داده شده ناراحت میشدم . مخصوصا که با ادعای واقعی بودن این نسخه و بعدا داستانی کردن این ماجرا توسط نویسنده اصلی بسیاری از ماجراهای فرعی و مهم و پیچیده دکتر جکیل از این کتاب حذف شده و از طرفی چون اصل ماجرا و رمزگشایی اش در کتاب اصلی دکتر جکیل آمده، نقش شرلوک هلمز و نبوغ و استعدادش نیز نسبت به سایر داستان های او کمتر است.
آخرین نکته ای که می تواند به حد زیادی توی ذوق ما بزند هم این است که به سبب شهرت جهانی دکترجکیل ، معمای کتاب اصلا ذهن خواننده را آنچنان که شایسته است درگیر نمی کند و لذت کشف معما که یکی از مهم ترین المان های داستان های معمایی و کارآگاهی است از مخاطب گرفته شده است. 
پس چرا 4 امتیاز؟ چون برای کسی که ماجرای دکتر جکیل را نخوانده باشد، کتاب سیر روایی و داستانی آبرومند و جذابی دارد. 
20 صفحه اول کتاب که پر از توضیح و بدیهیات و مقدمات است نباید مخاطب را دلسرد کند. از آنجا به بعد تا پایان کتاب روان و گیراست