شروع کتاب مژده‌ی یک داستان پلیسی پرکشش با چاشنی اطلاعات هنری جذاب را می‌داد ولی هرچه داستان جلوتر رفت، وجه داستانی‌اش کمتر و وجه آموزشی و ویکیپدیایی‌اش بیشتر شد. تا این که شخصیت‌ها دیگر شده بودند شبیه "خانواده‌ی آقای هاشمی". همان قدر بدون عمق و هیچ شخصیتردازی خاصی و فقط اطلاعاتی به خواننده منتقل می‌کردند که لزوما هم ربطی به پیرنگ اصلی نداشتند.

پی‌نوشت: پایانش تقریبا قابل پیش‌بینی نبود. اگر خواندن قسمت‌های ویکی‌پدیایی‌اش را دوام بیاورید شاید اندازه‌ی یکی ستاره بیشتر از پایانش لذت ببرید.