یادداشت مهدی لطف‌آبادی

                کتاب یک غُرنامه‌ی کامله و می‌تونه از زبون هر خواننده‌ای خونده بشه... کتاب نه با زبان خوش که با خشونت بعضی از مفاهیم مثل میهن‌پرستی و جنگ و وفاداری و... رو به استهزا می‌کشونه. هیچکدوم از شخصیت‌های کتاب، از جمله خود قهرمان!!!، هم نیست که ویژگی‌های بد و ناجور فردی رو تو خودش نداشته باشند و همونجوری که خودش بالای جنازه‌ی دوستش می‌گه همه آدام موذی‌اند و از مرگ یک سگ بیشتر ناراحت می‌شده. اگه هم شخصیتی پیدا بشه که کمی اولش بتونیم بهش رنگ و بوی شخصیتی معصوم بدیم، در ادامه جوری سقوط می‌کنه که بفهمیم دنیای سلین چطور کار می‌کنه. 
سلین به بازی‌های زبانیش معروفه و کاش می‌شد به فرانسه خوندش!