یادداشت محمدرضا زاهدی

        سه‌شنبه‌ای سرد و بی‌روح. حال گرفته‌ای داشتم. شب قبل کتاب را تمام کرده بودم و ذهنم آغشته به افکار بود. اصلا چه شد این کتاب سید مهدی را خواندم؟ آها یادم آمد. این روزها بحث سوریه و ظهور و... داغ است و همین مرا شکار قلم سید مهدی کرد. سید مهدی کم‌کم دارد برایم رفیق بزرگتر می‌شود. از « کرشمه خسروانی » رفاقتمان آغاز شد و با « دموکراسی یا دموقراضه » و... ادامه‌دار شد و حالا «کمی دیرتر».
صبح باید سر کلاس هشتمی‌هایم می‌رفتم. با من درس قرآن دارند ولی چون ایام امتحانات است و درس را به صفحات مطلوب رسانده‌ایم دلم خواست حرف بزنیم. چقدر حرف‌زدن را دوست دارم. کی بشر می‌فهمد گفت‌وگو می‌تواند خالق معنا برای دوام حیات باشد؟ و چقدر این روزها باید حرف زد. افسوس که گم کرده‌ایم یکدیگر را.
بگذریم. از دانش‌آموزانم دو سوال را پرسیدم. اول اینکه «آیا دوست دارید امام زمان بیاید؟» و دوم «چرا دوست دارید امام زمان بیاید؟» پاسخ‌ها برایم عجیب نبود. همه بچه‌ها همان حرف‌های معمول جامعه را می‌زدند. عده‌ای اصلا برایشان مهم نبود امام زمان باشد یا نباشد و آنها که به امام اهمیت می‌دادند منفعت خویش را جویا بودند. یکی می‌گفت آقا بیاید تا ظلم از دنیا برود. دیگری می‌گفت آقا بیاید تا اقتصاد درست شود. آن یکی می‌خواست آقا در ایران قیام کند تا دهن مردم آن‌سوی دنیا را سرویس کنیم و از این جور حرف‌ها. لابه‌لای سخنان مختلف ابهام خودم را بیان کردم که اگر آقا آمدند و صلح برقرار نشد چه؟ اگر جنگ‌ها ادامه پیدا کرد چه؟ اگر تورم صفر نشد چه؟ مگر در زمان علی بن ابیطالب عدالت تمام و کمال برقرار شد؟ آیا در آن زمان عاشقان علی به او پشت کردند؟ آیا نباید امام را صرفا بخاطر اینکه انسانی الهی است و دیدارش زیباترین اتفاق دنیاست دوست داشت؟ و ده‌ها سوال دیگر که باعث شد کل کلاس ساکت شویم و اندک تأملی داشته باشیم. و چقدر سکوت خوب است اگر زاینده فهم و هنر و ادراک باشد.
سید مهدی در «کمی دیرتر» قصد دارد اندکی عقیده عامه را درباره امامشان رشد دهد. غالب ما مدعیان اینطور خیال می‌کنیم که معصوم برای ماست و باید آنچه می‌خواهیم انجام دهد. به گفته نویسنده «ما طالب امام نیستیم ما طالب حل مشکلاتمان بوسیله امام هستیم» و این یعنی خطر. انتظار اشتباه توقع بیهوده می‌سازد. اگر به درستی منتظر اماممان نباشیم، رفته‌رفته رد‌پای معصوم از قلبمان پاک می‌شود. می‌ترسم از آن روز که امامم نگاهش را از من دریغ کند...

اللّٰهم عجل لولیک الفرج