یادداشت قدسیه پائینی

                چرا همه کتاب‌های شهدا این شکلی هستند؟
وسط دنیایی. گرفتار یک آزمون، یک پروژه‌، یک قسط و یک و یک چیزهای دیگر.
یک دفعه یک کتاب دستت میگیری که شکاف می اندازد بین تو و یک یک گرفتاری هایت.
یک نفر بوده که چند خیابان آن طرفتر از تو، چند سال این طرف و آن طرف در یک جهان دیگر زندگی می کرده است.
جنس احساسی که هست گاهی تلخ است گاهی شیرین اما همیشه غرق کننده است؛ همیشه 
کتاب شهید نوید، خاطرات شهید نوید صفری است. به روایت های گوناگون از زبان پدر و مادر و همسر و یک دوست.
روایت سلوکی از دور و از نزدیک. 
زیارت ها مکرر حضرت رضا را همه می دیدند اما از معاشقه اش با نور هشتم کسی خبری ندارد. 
کتاب با زاویه دید دوم شخص نوشته شده است. زاویه دیدی که دلنشین شدنش گاهی دشوار است اما کتاب شهید نوید به خوبی از عهده اش برآمده است.
شاید به خاطر آن که مخاطب روایت‌ها حضرت حسین اند یا حضرت اباالجواد