نود و سه صفحه با دنیای خوب تولستوی. جالب این‌که داستان دو پایان دارد. روایت اول. روایت دوم برای پایان کتاب. ترجمه سروش حبیبی مثل همیشه روان. چند جا  عبارتی گل‌درشت و فارسی برای برابر روسی به کار رفته بود که ذره‌ای توی ذوق ‌می‌زد.