هر گناهی در حد و اندازه‌ی خود، زندگی انسان را تحت‌الشعاع خودش قرار می‌دهد؟ مگر گناه حد و اندازه دارد؟ گناه گویی اسید و است و می‌خورد و می‌بلعد تمام خوشحالی و نیک‌بختی انسان را.
        

          اِاِاِاِاِاِاِی
خوب بود نسبتا و سرگرم کننده
        

          به نظرم مبلغان دینی ما باید کتب تولستوی رو بخونن، تولستوی پادشاه توصیف و پنددادن به مخاطبی هست که شاید اشتراکی هم در اصول مذهبی‌ش نداشته باشه، اما فطرت و اخلاق‌گرایی ذاتی مخاطب رو برانگیخته میکنه. با یک داستان کوتاه، کار ساعت‌ها کلاس اخلاق رو انجام میده.
        

          شیطان داستان جوانی ست به نام یوگنی که با مادرش تو روستای اجدادی زندگی میکنه و سعی میکنه تا املاک پدری رو آباد کنه و نگه داره. در زمان مجردی با زنی شوهر دار ارتباط برقرار میکنه و بعد از ازدواج این ارتباط کاملا قطع میشه. اما ب بهانه های مختلف این زن جلوی زندگیش سبز میشه و یوگنی بر سر دوراهی وفاداری و خیانت مردد می مونه. توی کتاب ما دوتا پایان میبینیم . من هر دوپایان رو دوست داشتم. ولی همیشه برام سوال چرا توی داستان های روسی همیشه زن عامل فتنه و یا خود شیطان هستش، این بی مهری به زن از چی نشات میگیره؟ زن ها تو اکثر داستان های روسی یا دلربا و خیانت کارن یا مطیع و ساده لوح .
        

          شیطان؛ داستانی در نکوهش شهوت
شیطان داستان جوانی به نام یوگنی ایرتنیف است، که پس از رفتن به زادگاهش برای نگاه‌داری از ارثیه پدرش، پیش از ازدواج ارتباطی نامشروع را با یکی از زنان بدنام روستا شروع میکند، با توجیه «نیاز جسمانی» اما پس از ازدواج، این میل ناخودآگاه، روح او را در نبردی سخت بین تاریکی و روشنایی قرار داده، تا جایی که به نوعی جنون میرسد. اما پایانی غیرمنتظره و جذاب.
در ابتدای کتاب، آیه ای از باب ۵ انجیل متی نوشته شده مبنی بر اینکه (ليكن من به شما مى گویم، هركس به زنى نظر شهوت اندازد، همان دم در دل خود با او زنا كرده است. پس اگر چشم راستت تورا بلغزاند، قلعش كن و از خود دور انداز زيرا تو را بهتر آن است كه عضوى از اعضايت تباه گردد، از آنكه تمام بدنت در جهنم افكنده شود و اگر دست راستت تورا بلغزاند، قطعش كن و از خود دور انداز، زيرا تو را مفيدتر آن است كه عضوى از اعضاى تو نابود شود، از آنكه كل جسدت در دوزخ افكنده شود.)
اما ذهن را چه میشود کرد؟ ذهنِ گناهکار را چه باید کرد؟
        

          تولستوی خوانی رو با این کتاب شروع کردم
موضوع و پلات جالبی داشت
        

          "یوگنی" پسر جوانیست که در اندیشه احیای میراث پدری به املاکی در روستا مهاجرت می‌کنه؛ به زودی با وسوسه‌ای رو به رو می‌شه که می‌تونه زندگی سعادت‌مندش رو به تباهی کامل بکشه؛
چیزی که این داستان کوتاه رو جذاب کرده برخورد یوگنی با این وسوسه‌هاست:
جدال عقل و منطق با احساس و هوس؛ آوردن توجیه برای ساکت کردن وجدان و میل به مجازات شدن و یا مجازات کردن بعد از ارتکاب به عملی اشتباه.
در کل داستان جالبی بود از خوندنش لذت بردم :)
        

          و دیوانه‌تر از همه بی‌تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌بیند.
        

          کتاب چقدر زیبا و چقدر مستقیم نشون میدهد که از اوج به حضیض افتادن چگونه است،در رابطه با مشکلی که شاید گریبان همه را نگوییم اما خیلی ها با آن دست و پنجه نرم کرده اند.
بنظرم داستان به اندازه و به جا بود،هرچند گاهی توصیفات یوگنی رو خلاق جهت بنظر میشرمدم اما در نهایت پایان بندی جالبی داشت مخصوصا پایان اول،بنظرم خوبه که آدم بدونه در هر کاری که میکند،تفکرات نباید ره سوی جانب راست خود باشد چه بسا پلی‌ست به سوی ناکجا آبادی که ته آن مساوی ای‌ست با مرگ آرزوها.
یوگنی خودشیفته نبود اما بسیار به آرای خود امید داشت،شایذ آدمی بیشتر از شیطان باید از همین امیدهایی که بن بست دیده آدمی است فاصله بگیرد.
        

          و به‌راستی اگر یوگنی اورتنیف را هنگام ارتکاب این جنایت دیوانه بشماریم، همه مردم را باید دیوانه بدانیم و دیوانه‌تر از همه بی‌تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌بینند.
        

          اولین کتابی که از تولستوی خوندم.
داستان دو پایان دارد و در هر دو پایان عاقبت گناه (شهوت) چیزی جز ویرانی نیست. 
خوب، آموزنده و قابل تامل.
        

          تا بر سر روزگار انسانی هست
شک نیست که بن مایه‌ی طغیانی هست
معصومیت کسی فریبت ندهد
در بطن فرشته نیز شیطانی هست
        

          معرکه.
نبرد خود با خود سخت تر از نبردیس .
  تجربه زیسته در اختیارت میگذارد این کتاب عالی بود
        

          شیطان، شاهکارِ کوچکی دیگر از تالستوی بزرگ؛ اثری برآشوبنده و ویرانگر، همچون سرنوشتِ یوگنی. پسری جوان و مستعد برای احیای ارزش‌های ابا و اجدادی‌اش و به‌دست گرفتن سکان مدیریت املاک و کارخانهٔ پدری. اما دیری نمی‌پاید که شهوت را چون سنگی جلوی سلامت ِ جسم و روانش می‌بیند و برای رفع آن، با تن‌فروشی همخوابگی می‌کند. رابطه‌ای که گویی چون معامله با شیطان است؛ معامله‌ای که روان یوگنی را حتا پس از ازدواج هم رها نمی‌کند. فکرِ هم‌بستری دوباره با تن‌فروش ِ زیباروی، همچون خوره به جان یوگنی‌ای افتاده است که اکنون صاحب فرزندی هم از همسرش شده است؛ خوره‌ای که در نهایت منجر به تراژدی می‌شود. 

        

          بسم الله الرحمن الرحیم 

دومین کتابی که از تولستوی خوندم (اولی مرگ ایوان ایلیچ بود) و بنظرم افت زیادی داشت نسبت به قبلی و چه بسا ساده تر بود.

داستان نقطه‌ی اوج خاصی نداره ولی خوندنش مفید میتونه باشه(نمیدونم تا چه حد ارزش خوندن میتونه داشته باشه از نظر بقیه.

خیلی روون و تند خوانه بود بنظرم ، چون توی زنگ زبان خوندم تمومش کردم و تقریبا یه نیم ساعت یا ۴۵ دقیقه زمان برد (ازین موضوع غافل نشیم که وقتی از کلاس بیرونم انداختن خیلی محترمانه خوندمش و تمرکزم بالا بود😂)

ولی یه نکته‌ی جالب یکه وجود داشت این بود که داستان دوتا پایان داشت ، و توی هرکدوم شخصیت اصلی یوگنی یه تصمیم متفاوت گرفته بود و وقتی زاویه دید عوض میشد جالب بود.

اما در هرصورت این حجم از عادی سازی و توجیح فساد توسط نویسنده یا حالا شخصیت کتاب واسم تعجب بر انگیز و غیر قابل درک بود (کلا یکی از دلایلی که دلبستگی خاصی نسبت به ادبیات روس ندارم همین فساد و روابط غیر اخلاقیه شخصیت هاست)

خوده داستان توضیح خاصی نداره که بخوام بگم ، کلا ۹۰ صفحه‌ست.

*دیگه محدودیت سنی کتاب رو خودتون بالا ببرید و توجه کنید😂
        

          «و به راستی اگر یوگنی اورتنیف را هنگام ارتکاب این جنایت دیوانه بشماریم همه‌ی مردم را باید دیوانه بدانیم. و دیوانه تر از همه بی تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌بینند.»
        

          اولین کتابی بود که از تولستوی خوندم و من کلاً از کتبی که در قالب یک داستان کوتاه یک مفهوم رو به تصویر می کشند خوشم میاد و این کتاب هم از این دست بود.
        

          در کل کتاب خیلی خوبی بود دیگه از تولستوی هم کمتر از این انتظار نمیره فقط جمله آخر کتابش انگار کل محتوای کتابو تو خودش جا داده بود: دیوانه تر از همه بی تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمیبینند
        

          یه اثر کوتاه و قوی
بدون هیچ سخنرانی و پندی تولستوی داستان رو به زیبایی میچینه و تقدیم میکنه و حرفش و به ساده ترین شکل برای خواننده در یه متن کاملا روون میزنه.
داستان مرد جوانی که با قوه شهوانیش دست و پنجه نرم میکنه و در سراسر داستان سایه چیزی رو میشه حس کرد که تولستوی اون رو شیطان نامیده.
ترجمه هم درجه یک