این کتاب در چهار فصل تدوین شده، در فصل اول به بررسی نظریه تسری عملی، خاستگاه، استدلال و نقدهای آن پرداخته می‌شود. در فصل دوم استدلال شرط‌بندی پاسکال مطرح و یکی از ایرادات اساسی آن تبیین می‌شود. نویسنده معتقد است به کمک نظریه تسری عملی می‌توان این نقص را برطرف کرد. در فصل سوم به لااقتضا بودن تسری عملی نسبت به خداباوری و خداناباوری اشاره شده و نقش و تأثیر تسری عملی در استدلال به سود خداناباوری تأیید می‌شود. و در فصل آخر(نتیجه‌گیری) نظریه تسری اخلاقی مایکل پیس به عنوان شکل جدیدی از تسری عملی مطرح می‌شود که به نظر نویسنده بهتر از تسری عملی می‌تواند برهان‌های عملی خداباوری را تقویت کند.

نظریه تسری عملی(pragmatic encroachment) به طور خلاصه نظریه ای است در باب توجیه، معتقد است غیر از عوامل معرفتی مؤدی به صدق مانند دلایل و شواهد شرایط عملی یعنی هزینه ها و سودهای عملی ای که متوجه فاعل شناسا است در توجیه باور نقش دارند. در واقع شرایط عملی فاعل شناسا بمثابه ترموستات معرفت عمل می‌کند یعنی باید بین هزینه ها و قوت دلایل هماهنگی باشد و الا معرفت محقق نمی شود. هرچقدر هزینه‌هایی که در صورت کاذب از آب درآمدن گزاره بالاتر باشد فاعل شناسا دلایل و شواهد بیشتری برای توجیه(صادق دانستن) آن لازم دارد.

تسری اخلاقی هم برای خودم جالب بود می‌گوید هر چقدر یک گزاره تبعات اخلاقی مثبت بیشتری داشته باشد برای موجه شدن نیاز به دلایل و شواهد کمتری دارد و هر چقدر تبعات اخلاقی منفی بیشتری داشته باشد برای موجه شدن دلایل و شواهد بیشتری نیاز دارد.