عبدالله بن عمیر در ابتدا مصداق تفکری‌ست که می‌گوید دین از سیاست جداست و حسین برای احیای دین است نه اصلاح دنیا.. و حسین سیاسی نیست و آن را با سیاست کثیف چه کاری؟؟ و انگار نه انگار که ماجرای عاشورا یک اتفاق سیاسی بود! گروهی ناخشنود از ظلم مسئولان‌شان حسین را فرا خواندند برای اصلاح سیاست و حسین برای احیای سیاست سالم راهی کوفه شد و در همین راه در عاشورا شهيد شد. و ما هرسال محرم به‌خاطر ظلم سیاسی‌ای که بر حسین روا داشتند می‌گرییم و می‌گوییم امام حسین را سیاسی نکنید!حسین سیاسی نیست، و چقدر بوی تزویر و جهالت از این جمله می‌آید...
و همین تفکر حسین را در مسلخ کربلا کشت.. و ای کاش همگی مانند عبدالله بن عمیرها در نهایت حقیقت را دریابیم و از شهدای کربلا شويم.
به قول امام خمینی: ما ملت گریه‌ی‌سیاسی هستیم..