کتاب رو چندی پیش از کتابفروشی حوزه هنری خریده بودم. روز تاسوعا تصمیم گرفتم به خواندن. به لحاظ ادبی و پژوهشی، بسیار جای حرف زدن هست درباره این کتاب. منتها تجربه خواندن آن در روزهای تاسوعا و عاشورا، برای من بیشتر تجربه ای معنوی بود. 
ماه به روایت آه، شبیه یک مانیفست است. مانیفست ادب و احترام و آداب دانی.. مانیفست نذر و نیاز. مانیفست مردانگی. 
کتاب حجم زیادی ندارد و چاپ خیلی خوبی دارد. خیلی خواندنی است. 
همینطور که دیگران هم نوشته اند، پر است از اطلاعات مهمی که تا بحال نمیدانستیم. اما زبان کتاب آنقدر ساده است که احساس میکنی نویسنده میخواسته خودش را به کلی از میان بردارد. هیچ باشد در این میانه و کارش و «شاهکارش» هیچ به چشم نیاید. 
 کتاب، خیلی هم سینمایی نوشته شده است.