یادداشت امیر ابراهیمی

                من اینطوری حس کردم یا واقعاً خیلی از جملاتش آدم را یاد موقعیت ذهنی خودش توی ایران می‌اندازه!؟ چیزهایی که می‌شه از کتاب فهمید رو می‌تونیم در چند جمله زیبا خلاصه کنیم ولی در روایت کل داستان هست که معنی دار میشه: بعضی از فصل‌هایش خوراک جمع‌خوانی هست، بیشتر از این چیزی ندارم بگم، چون اگر اینجا سراغ پیشنهاد خوب برای دنبال کردن کتاب هستید، نظرات و نمره‌ی این کتاب کاملاً معلوم و مشخص هست: به طور خلاصه فهمیدم: سیاست امری پیش‌پا افتاده، ذهنی، جزئی و حتی زنانه است که اثر و اهمیتی بیش از آنچه فکر می‌کردیم دارد، کمونیست رفت ولی وضعیت ذهنی کمونیستی و توتالیتری باقی ماند