تا حدود دویست صفحه ی اول نمی تونستم سریع و پیوسته پیش برم اما به تدریج که قصه پیش رفت، به کشش داستان اضافه شد. ‌تا جایی که وقتی که سلیم اولین بار وارد مسجدی شد که امام علی (ع) اونجا بود، همراه سلیم شوق و اضطراب برای دیدن امام رو تجربه کردم و  دلم رو تنگ می کرد برای بودن در زمان ائمه و بودن در اون فضا.

 روایت خوبی بود از فتنه و اینکه چطور از کدام از ما در معرض این هستیم که نسخه ی خودمون رو بر اساس تفسیر شخصی مون از اسلام بنویسیم و اصل اسلام رو فراموش کنیم. 

اما بدی های کتاب: 
جای یک مقدمه در ابتدای کتاب خالیه. مقدمه ای که منابع کتاب و نگارش اون رو توضیح بده. همچنین قسمت ها و شخصیت های تخیلی رو از قسمت های واقعی جدا بکنه.

همچنین در اواسط کتاب، توصیفاتی که از زیبایی خانم ها میشه کمی جنبه ی جنسی پیدا می کنه و ممکنه با خودتون بگید آیا برای نمایش بدی شخصیت ها، یا حتی برای توصیف زیبایی راحیل، این کلمات و عبارات واقعا ضروری بود؟ هرچند در ادامه ی کتاب این حالت کم رنگ میشه.
-----------
 فصل های پایانی کتاب خیلی قوی تر و پخته تر میشن و اوج داستان اند.

لذت بردم از این کتاب.