یادداشت نرگس عمویی

        اول‌هاش، یعنی اون شعرهای اسم‌دارش رو هیچ دوست نداشتم. یعنی واقعا ناامید شدم ازش و گفتم احتمالا این رفت جزو آثار بد گروس تو ذهنم. بعد به آخرها رسیدم که ۲۱شعر بود با عنوانْ فصلِ "شعرهایی برای عشق به بهانه‌ی تو" بالاخررره تونستم اون شکل و قلمی که دوست دارم رو ببینم و چندین شعر رو علامت بزنم.

"گفتی دوستت دارم و
من
به خیابان رفتم.
فضای اتاق برای پرواز کافی نبود"
.
"مهم نیست حانه‌ات کجا باشد
برای یافتنت کافی‌ست
چشم‌هایم را ببندم."