یادداشت امیررضا سعیدی‌نجات

        بسم الله 

نمایشنامه‌ای هیجان‌انگیز، میخکوب کننده، دلهره‌آور و نفس‌گیر که هیچ بخشی از داستانش را نمی‌توان توضیح داد. آنقدر درهم تنیده است که اگر گوشه‌ای از آن گفته شود، داستان لو می‌رود. حتی اگر علاقه به نمایشنامه هم نداشته باشید، بی‌شک عاشقش می‌شوید.

اما باید به این بخش توجه داشت که...
هر بخش نمایشنامه، اشاره مستقیمی به دیدگاه‌های زیگموند فروید دارد و مبتنی بر ناخودآگاه، خودآگاه و...است.
روح حاکم بر این اثر، تسلی دادن گناه خود با تاوان دیگران است.
بی‌شک نویسنده متأثر از فروید و ترویج دهنده دیدگاه‌های اوست...
مخاطب باید توجه به این نکته داشته باشد. خواه موافق یا مخالف او...