یادداشت زهرا دشتی

        زخم شیر نوشته‌ی صمد طاهری مجموعه‌ای از داستان‌هایی در محدوده زمانی آغاز جنگ و اوایل انقلاب و غالبا در جغرافیای استان‌ها جنوب غربی ایران است. 
فضای عمومی داستان‌ها، تلخ و تاریک است. این تلخی در کلام و بیان نویسنده نیست، اما در بطن ماجرا و محتوا نهفته است. 
شخصیت‌های داستان‌ها عموما از افرادی با فرهنگ پایین و اغلب درگیر فقر مادی و مذهبی هستند، افرادی تنها، با مشکلات روحی و جسمی که خود بر تلخی داستان‌ها می‌افزاید. 
فضا سازی و شیوه قصه گویی طاهری در این کتاب، غالبا بسیار هنرمندانه و گیراست و خواننده را با خود همراه می‌کند. با این همه شاید خواننده در انتهای داستان متوجه منظور و هدف نویسنده نشود (چیزی که به نظر من، لزوما بد نیست)
کتاب و گفتگوی شخصیت‌ها حاوی کلمات بعضا جدید و گاه خارج از ادب عرفی است. 
کتاب اگرچه خوشخوان است و خواننده را همراه می‌کند اما به خاطر فضای بیش از حد تلخ و ناامیدانه داستان‌ها، ممکن است هر خواننده‌ای را جذب نکند. اگر شرایط روحی مساعدی ندارید و با بحران‌های روحی و فلسفی و نااامیدی دست به گریبان هستید این کتاب انتخاب مناسبی نیست.
این کتاب توسط نشر نیماژ چاپ شده است.