یادداشت محمد مهدی جهانگیری

        قبل از اشاره به تقسیم سلولی شخصیت، و پیدا شدن یک همزاد،باید دانست که شخصیت قهرمان ما، دائما با چهره ای از خودش درحال مجادله و درگیری است. 
سرزنش‌گری در هر بزنگاهی انفاق می افتد، پیش از اینکه همزادی روبروی او قرار بگیرد، او با ناخن خود را می خراشد.
به متن کتاب نگاه کنید:
«به خود سرکوفت می زد، این جور خود را ملامت کردن و بر زخم های درون نمک پاشیدن در آن دقیقه برای آقای گالیادکین لذت عجیبی داشت، حتی می‌شود گفت که از آن لذتی شهوانی می برد.»
در چنین زمینه ای، کشمکش با همزاد بیرونی معنی پیدا می کند. 

راجع به پدیده های حاضر در خط داستانی، فقط تماشاگری کردم و بس.