وقتی میخواهم از "وای بر مغلوب" بنویسم، نمیتوانم از یک سرگذشت بگویم. نمیدانم ساعدی این داستان را برای "مرد جوان" بداقبال  نوشت یا "خانم" محنت زده... این داستان مردی است جوان که در دام دختران  اغواگر  "خانم" می افتد و نابودی سرنوشت محتوم اوست...
از "مرد جوان" که بگذریم، "خانم"  را مدتها قبل پیش از خواندن این کتاب، دیده بودم. با دیدن آن جنون تمام تجربه های تلخی که میتوانست داشته باشد، به ذهنم حمله کرد و تلخ بر زندگی  فلاکت بارش گریستم و اندیشه کردم اگر او "من" باشد چه؟
گاهی بعضی نوشته ها چنان با واقعیت گره می خورند که رد شدن از کنارشان به این سادگی ها نیست. اصلا ساده نیست... وای بر مغلوب...