یادداشت ایمان نریمانی

                فکر می کنم کتاب خوبی بود اما نه برای من و نه برای حال و روز الانم که غرق در عشق و خوشبختی ام. برای زن یا مردی که در شرایطی مشابه شخصیت اصلی داستان یعنی شکست و جدایی باشند قطعا حرف های زیادی برای گفتن دارد.
کمی یکنواختی و بدون هیجان بودن کتاب باعث شد که دیر تمامش کنم و خیلی شوقی برای ادامه دادنش نداشته باشم.
یه جاهایی از کتاب این احساس رو داشتم که شاید نویسنده با خیانت کردن کنار اومده و پذیرفته و سعی داره به ما هم بگه که قبول کنیم و باهاش کنار بیایم.
همچنین به نظرم خیلی خوب نتونسته بود تلخکامی حاصل از یه شکست عشقی اونم بعد از سال ها زندگی رو به خوبی به مخاطبش بده و اون احساس واقعی که یه فرد در چنین زمانی داره نشون داده نشده بود.
با این حال فکر می کنم نقطه قوت کتاب دیالوگ های خوب و ظریفی بودند که میشه ساعت ها بهشون فکر کرد...