اگر بخواهم حسم به این کتاب و لذتی که از خواندش تجربه کردم را با کلمات عنوان کنم باید اینطور بگویم:
تصور کنید در یکی از روزهای داغ و بلند تابستان، روزه بدون سحری گرفته‌ باشید و به‌خاطر سحری نخوردن خیلی هم تشنه‌تان شده باشد و برای افطار لحظه‌شماری کرده باشید.
بعد درست دم افطار و اذان در بزنند و همسایه مهربان‌تان یه کاسه آبدوغ‌خیارِ خنک و اعلی برایتان بیاورد. 
لذت این کتاب برای من لذت اولین قاشق از آن آبدوغ‌خیارِ خنک و پرملات بود در اوج تشنگی.

قطعا وقتی دوستم تصمیم گرفت این کتاب را برای من به عنوان هدیه بفرستد نمی‌دانست قرار است تبدیل شود به یکی از  بهترین کتاب‌هایی که خوانده‌ام.
البته قبل از خواندن به خاطر عنوانش تصورم این بود که مثلا قصه‌ عشق و دل‌دادگیِ دختری عرب باشد.
 بعد که شروع به خواندن کردم فهمیدم فقط در مورد عاشقانه بودنش درست حدس زده‌ام آن‌هم نه عشقی زمینی، عشقی ملکوتی که به قلم زیبای آقای عسکری و در قالب یک سفرنامه به زیبایی به تصویر کشیده شده است.

خلاصه که اگر اهل سفرنامه‌اید حتما سراغش بروید.