یادداشت درسا احیا

                تصویری که از آدم‌های شکست‌خورده در این کتاب نشون داده شده دوست‌داشتنیه تا حدی، به خصوص که اون آدم‌ها سربازهایین که اسیر قدرت‌طلبی بالاتری‌ها شدن و از جنگ با حال بد و نابود شده برگشتن. برخلاف داستان‌های دیگه که با اهداف پوپولیستی می‌خوان سربازهای یک جنگ رو هم پیروز نشون بدن و از سیاهی‌های جنگ کم‌ کنن. بی‌انگیزگی ادوارد و ترسو و بی‌جربزه‌ بودن آلبر به دلیل تجارب زیسته‌ی اون‌ها در جنگ، قابل فهمه و روند درک داستان رو کمی ملموس‌تر می‌کنه. 


البته پایان‌بندی‌اش رو دوست نداشتم، شاید هم سلیقه‌ایه و من پایان‌های غیرمشخص‌تر رو بیش‌تر دوست دارم و بیشتر به واقعیت نزدیک می‌دونم. 


اما نکته‌ی حائز اهمیت این کتاب، ترجمه‌ی خوبشه که متن رو خیلی روان کرده و برای خوندن یک داستان اصلا خسته‌کننده نیست که البته با توجه به اینکه دومین تجربه خوندن من از ترجمه‌های مرتضی کلانتریان بود، همین رو هم طبیعتا انتظار داشتم.