یادداشت امید روشن

        در آن سیر و سفر از خودم دور می‌شوم و آن "منِ" دیگرم را در تکه‌پاره‌های آبنه شکسته بسته زمان می‌نگرم. تنم پر از هیچ است و به سرگردانی بادبادکی سبک‌تر از باد در آسمان خیال پرسه می‌زنم.
      

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.