یادداشت مریم زندوکیلی
1400/01/29
4.2
2
/ما باید قادر باشیم خود را ورای اخلاق قرار دهیم، اما نه با اضطراب آن کس که از تخطی و سرنگونی در هر لحظه واهمه دارد، بلکه با آسودگی خاطر آن کس که می‌تواند در ورای اخلاق با فراغ بال تفریح کند. در چنین صورتی، چگونه می‌توان از هنر و دیوانگی در گذشت؟ مادام که شما از خود شرمنده‌اید نمی‌توانید از ما باشید./
نیچه را باید خواند. برای آن لحظه‌ی اصیل بازیافتن هم‌اندیشان گم شده‌ای که به ناگاه درمی‌یابیم سال‌هاست مرده‌اند.
3
(0/1000)
