یادداشت راضیه بابایی

        این مجموعه بیست جلدی است و من ۱۰ تای آن را خواندم.
یک مدرسه ابتدایی  در آمریکا  با یک پسر بچه ۸ ساله آمریکایی که قهرمان داستان است.
کتاب ها را وقتی پشت هم خواندم حس کردم  نویسنده  کاربن  گذاشته زیر دستش و بعضی قسمت‌ها را عینا کپی کرده مثل مطلع هر کتاب که از بس در رمان های نوجوان آمریکایی گفته شده،کهیر می زنم."من فلانی هستم و از مدرسه متنفرم"
در این کتاب شیطنت های پسر را می بینیم که گاهی خنده دار است و لج بودن او با دختری که همکلاسی اش است و اینها موتیف داستان هستند.
در هر کتاب یکی از معلمان مدرسه سوژه هستند.یک بار معلم کامپیوتر،یک بار معلم ورزش،یک بار مدیر و همینطور تا آخر....
فضای مدرسه از مدارس ما دور است .غریبه نیستیم چون تا حالا در همه فیلم و سریال‌ها آنقدر دیدیم که حفظ شدیم! ولی مال نوجوان ما و فرهنگ ما نیست.
نمی دانم ناشران چه اصراری است که این کتاب‌ها ترجمه شوند.از بس فقط ترجمه روانه باز کردند،ذائقه مخاطب و توقعی که از داستان دارد را تغییر دادند.
مهمانی ها و رقص و نمایش جز جدایی ناپذیر هر کتاب است.فکر می کردم تاثیرش روی نوجوان ایرانی چیست؟یا به فضای داستان نزدیک نمی شود چون غریبی می کند و یا حسرت می خورد که چرا در امکانات مدارس و سبک زندگی و سبک تدریس و معلم ها ما اینجوری نیستیم! ما عقبیم و آنها جلو و موفق! 

در کتاب بچه ها باید نمایش بازی کنند و 
یا کار دستی درست کنند 
و یا  با معلمان موسیقی و معلمانی که کلاس را با ساز و آواز برگزار می کنند ،ماجرا دارندو
 یا کتابی به طور کلی در مورد تاریخ آمریکا و یادگیری اسم روسای جمهور آنها ست.
متاسفانه بحث هایی هم در مورد علاقه بین دختر و پسر ها در کتاب وجود دارد.(بچه ها  شایعه می کنند که پسر شخصیت اصلی از چه کسی خوشش می آید)
و یا  جشن والنتاین بین بچه ها برگزار می شود و هر کدام باید نامه ای محبت آمیز به یکی از هم کلاسی هایش بنویسد!
با توجه به تصویر گری و طرح جلد جذاب ،بزرگترین نقدم همان آمریکایی بودن زیاد کتاب است که اصلا نمی پسندم .