یادداشت سعیده رفیعی

        کتاب انقدر برام دوست داشتنی بود که نزدیک به ۸۰ درصد کتاب  رو یک روزه خوندم (عجیب اینکه پسر کوچولوم همکاری کرد در شیطنت نکردن) داستان زندگینامه شهید علی کسایی بود پرداخت به حد خوبی روی شهید بود برعکس بعضی کتاب های شهدا که کلیات اتفاقات گفته میشه از اتفاقات انقلاب، جنگ و اتفاقات شخصی ولی خیلی پرداخت دقیقی درباره خود شهید نداره در همین حد ه که شهید در همه عرصه ها حضور داشت ولی در این کتاب مصادیق رفتاری شهید در خانواده در عبادت در کار در مواجهه با قرآن و خصوصا نهج البلاغه در مدیریت اقتصادی و ویژگی های اخلاقی شهید طوری بیان شده بود که انگار علی کسایی رو با تمام توصیفات به عنوان یه فرد عینی در اطراف مون میشناسیم و پیرنگ شخصیت رو انقدر آشکار و دقیق بیان کرده و خط ننداخته که کاملا میتونیم در الگوگیری شخصی تصور کنیم اگر علی کسایی توی فلان موقعیت که من نوعی گیر کردم قرار میگرفت چی کار میکرد؟
و این دقیقااال همون چیزی ه که کتاب شهدا باید ازش برخوردار باشه تا بتونیم بگیم مخاطب تونسته نقطه ربطش رو در زندگی شخصی خودش با شهید پیدا کنه
مگه تاثیر از کتاب شهدا غیر از اینه؟ (البته اگر تاثیر بر افزودن داده های تاریخی ضمنی کتاب رو نادیده بگیریم)

واقعا خوشحالم که تصویر جلد کتاب تغییر کرده :)