یادداشت راضیه بابایی

        چیستان مورد علاقه نوجوان‌هاست. یک مدل بازی کردن است، یک چالش جذاب برای فکر کردن و سرگرمی.
خیلی خوب است که چیستان‌های جذاب  یک‌جا جمع شده و کتاب شوند.
کتاب چیستان‌ های خواندنی را به همین هوا برداشتم.
و با ذوق به یک نوجوان معما دوست دادم. یک دقیقه نشد که کتاب را برگرداند.
از چرایی‌اش پرسیدم ؛گفت زبانش را نمی فهمم. وقتی هم که نفهمم از کجا جواب را پیدا کنم؟
کتاب را تورق کردم. در اولین صفحه مقدمه  را دیدم که نویسنده تاریخ سال ۷۴ را زده بود. همین دلیل کافی بود که این کتاب در سال ۴۰۳ مشتری نداشته باشد.
ولی مسئله عمیق تر  از این حرفها بود. نویسنده یا خاطرات مادربزرگ مرحومش که قبل از  نگارش کتاب دار فانی را وداع گفته بودبه نگارش درآورده، یا سراغ  آرشیو برنامه فرهنگ مردم رفته  یا شنیده است. 
با اینکه کلمات دشوار پانویس داشتند ولی  معماها آنقدر سخت‌ بود،  هرچه تلاش کردم به جواب نرسیدم. از بچه چه توقعی می رود؟ آیا حس کشف و لذت  حل کردن را می چشد؟ یا اینکه از دیدن  ناتوانی و بلد نبودن معماهایی که اصولا برای زمان دیگری  است، احساس ندانستن و ناتوانی می کند.
مانده‌ام این کتاب چطور به چاپ ۱۲ رسیده است. فکر می کنم  اسم ناشر سبب اعتماد  مردم به محتوای کتاب شده است.
از ۸۰ صفحه ۴۸ صفحه  معما و بقیه‌اش جوابها ست.
کاش ناشر  بازنگری کند و این جور کتاب‌ها که  جواب چیستان‌هایش سنگدان مرغ، زردک،حنا، ساقه‌ی گندم و سیگار و... است،  تغییر دهد. زیرا برای کودک و نوجوان امروز جذاب نیست.

امتیاز کتاب یک از پنج است و قابل توصیه نمی باشد.