یادداشت کوثر فیروزآبادی

                زیاد جذبش نشدم و برام کشش نداشت،ولی انتخاب موضوع و نوع پردازش به داستان رو دوست داشتم.با این حال به نظرم اگر نویسنده روند داستان رو در قالب نوشته های دوتا دفتر خاطرات نمی آورد بسیار جالب تر می شد.بنده به عنوان کسی که خودش نزدیک به دو سال تجربه هر شب در دفتر خاطرات نوشتن رو داره،میگم که این دفتر ها جفتشون خیلی غیر طبیعی بودن.دقیقا تمام چیز هایی در آنها ذکر شده بود که به داستان مربوطه،در حالی که دفتر های خاطرات (نه فقط دفتر من) پر از حاشیه هستند.خصوصا در دفتر مینا این موضوع بیشتر به چشم می اومد،که انگار درست همون چیز هایی داخلش نوشته شده بود که پریناز نیاز به دونستنش داشت.این بزرگترین ضعف کتاب از نظر من بود،اگرنه بقیه اش خوب بود.