یادداشت کیارش وفایی

                اهمیت زبان و لحن در آثار ادبی از جمله مواردی است که مخاطب را جهت استمرار به خوانش ترغیب می‌نماید.
حال از این جهت است که در جمع نویسندگان ایران اشخاصی هستند که از این مزیت استفاده می‌کنند. 
«ابوتراب خسروی» از جمله نویسندگانی ست که با زبان و لحن خاص خود در رمان‌ها و سایر نوشته‌هایش، مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
«ملکان عذاب» که بنابر اهمیت ساختاری و نوع روایتش جایزه «جلال آل احمد» را از آن نویسنده این اثر کرده، نکات قابل توجه‌ای را به مخاطب خود ارائه می‌کند. لزوم بهره گرفتن از ساختار روایت و موازی بودن ماجراها توسط سه راوی که هر یک عضوی از خانواده‌ای بزرگ هستند شرایطی را پیش می‌آورد تا مخاطب بتواند در سه برهه زمانی با شخصیت‌ها همراه شده و البته به زمان‌های گوناگون سفر کند.
حال لزوم این طراحی توسط نویسنده، ذائقه‌ای منحصربفرد است که فارغ از لحن و ساختار، تاریخ معاصر را تا اندازه‌ای به سایر موارد نوشته‌اش سنجاق می‌کند که جذابیت روایت‌ها هر کدام به تنهایی و حتی در کلیتی مشخص بتواند اثرگذاری مناسبی را رقم بزند.
«ابوتراب خسروی» با راوی قرار دادن شخصیت‌ها کوشیده است تا ساختار اثر از انسجام قابل دفاعی بهره گرفته تا از این طریق بتواند از زوایای مختلف هر شخصیت را در مقابل اتفاق‌های این اثر بررسی و تشریح کند. لذا از اهمیت این انتخاب و  کارکرد نسبت به باورپذیری اثر، باید به فهم  کردن مخاطب نیز اشاره داشت.
شاید بتوان گفت: نویسنده «ملکان عذاب» از جمله کسانی در ادبیات ایران است که با سبک و سیاق مختص به خود توانسته مخاطبان خود را گاهی شعف زده و در اکثر اوقات غافلگیر کند. 
بنابراین باتوجه به نکات اشاره شده درباره این رمان، پیشنهاد می‌شود که «ملکان عذاب» را در سبد مطالعه خود قرار بد نیستهید تا با خوانش آن از هزارتویی متفاوت لذت برده باشید.

#ابوتراب_خسروی #ادبیات_ایران