«اگر در زندگی موفق نبودید، حداقل مرگ موفقی داشته باشید.»
ژان تولی کتابش رو با ایده ی خاصی در سبک کمدی سیاه شروع میکنه ، مغازه خودکشی! مغازه ای که در عصر افسردگی بشریت به آدم ها کمک می‌کنه راحت تر بمیرن!
این سبک و سیاق برای من تازگی داشت ، اما به نظرم نویسنده حق مطلب رو ادا نکرد .. شخصیت پردازی و توصیف حالاتِ شخصیت ها بسیار ضعیف بود.. گرچه پایان تامل برانگیز و عمیقی داشت.
اما ضعف در داستان سرایی نباید چشم مارو به پیام های داستان ببنده ، شاید بتونیم همچین برداشتی از کتاب داشته باشیم که در بدترین و افسرده ترین جامعه ، وجود حتی یک انسان شاد (یا انسانی که تظاهر به شادی میکنه) چقدر بر زندگی بقیه تاثیر گذاره ؛ و یا این پیام رو دریافت کنیم که در یک شرایط ثابت نگاه ما باعث میشه چه حس و حالی به زندگی داشته باشیم ، در همون جامعه و محیط افرادی بودن که ترجیح میدادن نیمه خالی لیوان رو ببینن و الن هم وجود داشت که نیمه پر لیوان رو ببینه..
بسته به نگرش هر فرد پیام های مختلفی از این کتاب میشه گرفت.