یادداشت

        این کتاب، قشنگه. واقعا قشنگه. تصویرسازیش عالیه و صحنه به صحنه‌ی داستان رو میشه تصور و درک کرد. شخصیت‌پردازیش هم خیلی خوبه و گذشته از شخصیت‌های انسان، شخصیت‌های روباه طوری به تصویر کشیده شده‌ان که انگار نویسنده مدتی باهاشون زندگی کرده و از تک تک عادت‌ها و حرکاتشون باخبره! هم قلم نویسنده و هم خود داستان واقعا زیباست و دوستش دارم.
علاوه بر این‌ها، توصیف احساسات هر شخصیت ماهرانه‌ست و پررنگ. دلنشین و دوست‌داشتنی. و البته چیزی که خیلی برام جالبه اهمیت دادن شخصیت‌ها به احساساته. مثل اونجا که پیتر از پسرک بازیکن بیسبال، در مورد نظر و احساسش راجع‌به آرامش پرسید. خیلی خوب بود واقعا.
از نظرم تنها چیزی که این کتاب کم داره، هیجان و کشش بیشتره. به‌خصوص تو اواسط کتاب، من گاهی خودم رو مجبور می‌کردم که ادامه بدم و خوندن کتاب رو رها نکنم. اگه کل کتاب رو به سه بخش تقسیم کنیم، بخش آخر رو خیلی بیشتر دوست داشتم. چون هیجان و کشش بیشتری داشت.
و اما آخرش... درست اتفاقی افتاد که ازش می‌ترسیدم. خدایا. الان که کتاب رو تمومش کردم می‌خوام گریه کنم. شاید از نظر بعضی از خواننده‌ها ناراحت‌کننده نباشه اما من دلم نمی‌خواست این‌طوری تموم شه... :")