یادداشت علیرضا نوریان

        نویسنده این کتاب یهودی‌زاده، کافر و زشت است.

کتاب پر است از حرف‌های جالب و خلاف نظر بیشتر مردم دنیا. نویسنده واقعا خودش می‌اندیشد. او هیچ چیز را باور نمی‌کند؛ ملت، عدالت، شادکامی، حقوق بشر و حتی پول را تخیل می‌داند. یوال نوح هراری، فقط چیزهایی را واقعی می‌داند که رنج می‌برند و هدف انسان را کاهش دادن رنج‌هایش می‌داند.

به نظر من، نظرات نویسنده در مورد تکامل، بسیار تامل برانگیز و البته همراه خودفریبی است. اما در مورد کشاورز شدن انسان، تاثیر نوشتن در تمدن، رابطه پول با اعتماد میان انسان‌ها، تفاوت سرمایه با ثروت، انقلاب انرژی، انسانی که واقعا می‌خواست بداند، انسانی که با کشف سرزمین‌های دیگر و یا به بند کشیدن دیگر انسان‌ها افزایش سرمایه می‌داد، انسانی که انسان را مقدس می‌داند، آینده‌ای که انسان، گونه خود را ارتقا خواهد بخشد و بسیار از این دست، واقعا حرف‌هایی شنیدنی دارد.

بیشتر پاراگراف‌های کتاب را رنگی کرده‌ام.