یادداشت دریا

        ایشونو هم نتونستم ادامه بدم، نه به‌خاطر مخالف علم بودنش... وقتی آدم مستاصل بشه، وقتی جایی گیر بیفته که علم دیگه جوابگو نباشه، قطعا دنبال راه‌ها و روش‌های دیگه‌ست. بله، یه سری کلاهبردار هم هستن که از چنین وضعیتی سود می‌برن که به نظر من اون سود حروم بودنشو تو زندگی‌شون نشون خواهد داد، ولی من اینجا هزینه‌ای نکرده بودم، بنابراین امتحانش مجانی بود. به نظرم عاقلانه هم بود.
مشکلم باهاش، عینا مشکلیه که با بقیه‌ی کتابای انگیزشی، توسعه‌فردی و روانشناسی دارم:
ادبیات داستانی رو هرچقدر طولانی باشه می‌خونم و لذت می‌برم، چون ادبیاتههه! قرار نیست از خوندن متن غیرادبی لذت ببرم. پس اینقدر لفتش ندین و صاف و پوست‌کنده حرف حسابتونو بزنید!
اینجور کتابا، همه‌شون، بلااستثناء مطالبی رو هی توی هر فصل تکرار کردن و روش‌های پیشنهادی‌شونو بین متن گنجوندن. من انتظار دارم رک و راست بهم بگن در مرحله‌ی اول این کارو کن، بعدش اون کار، بعدش فلان کار و همینجور ادامه بدن. توضیح و توصیف و حرف اضافه نمی‌خوام.
اگه هم بخوان مراحلو فقط بگن، واقعا در حد کتاب نمی‌شه. شاید کل این کتاب ۳۰۰ صفحه‌ای حداکثر توی ۱۰ صفحه خلاصه شه.

اگه راه و روش جدیدی پیدا می‌کنید، اگه می‌خواید به آدمای دیگه از این طریق کمک کنید، نصیحت منو گوش کنید: حرفتونو بزنید. بدون زوائد، بدون حواشی.
اگه دوست دارید برسه به کتاب، اول حرفتونو بزنید، کامل کامل... و بعد توی فصلای بعدی هرچقدر دوست دارین حرفای بیخود لفت‌دار بگید.
مرسی