یادداشت هانیه

نمیشد پاسخ نوشت زیر پست برای شما ، اینجا میگم ؛
ببینین ، درسته ، درسته اینکه بودن کسی که اهمیت میده به یه ادم شاید کاری کنه که زنده بمونه ، ولی اصولا وقتی شما کنارشین ، واقعا کنارش نیستین ، صرفا برای اینه که اونو زنده نگه دارین و بعد دوباره اوضاع مثل قبل میشه و کسی نیست ، پس زنده موندن زیاد فرقی نمیکنه با توی اون لحظه مردن !
 بد ترین کار ممکن بحث کردن با شخصیه که توی این اوضاعه هستش و اثبات اینکه زندگی خوبه و من کنارتم و من هستم و ..
اون شخص نیاز به شنیدن هیچکدوم از اینا نداره ..
تنها راه ، تاییده و هم دردی و موافق بودن، و تشویق صرفا به انجام ندادن اون کار در اون لحظه ، و بهترین روش هم دعوت به فکر کردن درمورد اینکه اینکار رو کردن میارزه یا نه ، بعد که شخص قبول کرد و دست کشید ، حالا نوبت بحث درمورد قشنگی زندگیه و اینکه من هستم کنارت !
من هم به همین دلیل اون متن ها رو نوشتم ، نوشتم تا تو مرحله اول فقط بتونم اون رو اگر قصد واقعی داره ، منصرف کنم صرفا ، با وعده به تاخیر انداختن ، بعد که پاسخی گرفتم ، ایندفعه میتونم امیدوار به زندگی کنم .
خوشحالم که واقعا براتون مهمه، ولی راه درستی نیست این روش ، چون ما جبهه مخالف به خودمون میگیریم و باز اون تنها تر میشه ، همدردی تنها و بهترین گزینست و دعوت به تاخیر انداختن ، نه منصرف شدن.

به هر حال من امیدوارم که این بیشتر شبیه قبل یک متن ادبی باشه

خب خداروشکر مثل اینکه بازی بیش نبود.
هرچند ما باید در هر صورت بنا رو بر واقعیت میگذاشتیم