پشت صحنه اولین کتابی بود که از بنفشه حجازی خواندم می توان گفت هم کتاب خوبی بود هم بد. 
نویسنده با بار اطلاعاتی زیادی این کتاب را نوشته و دغدغه‌های بسیاری در سر دارد اما نمی‌داند چه‌طور آن‌ها را بیان کند و با آوردن بی‌جای شخصیت‌های مختلف و از بین برد بی خودی آن‌ها چیز‌های که می‌خواهد بگوید را پیچیده‌تر می‌کند و استفاده از کلیشه‌های اجتماعی سطح کتاب را پایین آورده است. 
داستان در مورد زنی تنهاست که کارگردان تئاتر هست و در پیچ و خم به اجرا رفتن تئاترش مانده از طرف دیگر این تئاتر عاشقانه شعله‌های عشق قدیمی و جدیدش را در دلش سوزان‌تر کرده. 
از نظر من کتاب رابطه‌ی علت معلولی ضعیفی دارد و آنچنان که باید نیست هر چند که پتانسیل عالی بودن را دارد.