یادداشت مجید اسطیری

                June 14, 2018 – page 32  
 4.46% "دو سه روز پیش زادروز یالوم بود و همین را بهانه کردن تا این کتاب را شروع کنم. چند ماه بود که از رفیقم امانت گرفته بودمش"
August 8, 2018 – page 55  
 7.67% "احساس میکنم دارد حالم را خوب میکند"
August 9, 2018 – page 77  
 10.74% "ترس از مرگ فقط ترس از مرگ است و لازم نیست به ترس عمیق‌تری ترجمه شود. شاید آنچه بیمار روان نژند نیاز دارد ترجمه نیست. ارتباط او با واقعیت قطع نشده بلکه برعکس شاید به دلیل شکست دفاع های انکار کننده به هنجار بیش از اندازه به حقیقت نزدیک شده باشد
یالوم از این که رویکردهای مختلف روان درمانی عادت دارند ترس از مرگ و نابودی را به چیزهای دیگر اعم از شکست عشقی، ناکامی جنسی و ترس از طرد و ... ترجمه کنند گله میکند"
August 10, 2018 – page 99  
 13.81% "طولانی شدن کاوش درباره درک کودک از مرگ بیشتر برای روان درمانگرها جذاب است تا مخاطب معمولی. البته بخش هایی که نقل قول مستقیم از مصاحبه با بچه هاست واقعا جالب است.
یالوم می خواهد اثبات کند فروید اشتباه میکرد که سائق مرگ را در مقابل لیبیدو نادیده میگرفت. او نشان می دهد که فکر کردن درباره مرگ یک از دلمشغولی های جدی کودکان است. بیش از مسئله جنسی"
August 17, 2018 – page 222  
 30.96% "در بخش اول که به دغدغه "مرگ" اختصاص دارد این جمله به صورت ترجیع بند تکرار میشود:
اگرچه خودِ مرگ ما را نابود می‌کند، اندیشه مرگ ما را نجات می‌دهد."
August 23, 2018 – page 303  
 42.26% "امروز بخش اول کتاب که مربوط به اضطراب "مرگ" است را تمام کردم. این بخش مفصل ترین بخش کتاب است که تقریبا نیمی از حجم کتاب را به خود اختصاص داده و اگر به تنهایی هم منتشر میشد یک کتاب شاهکار تمام عیار بود. راستش این قدر این 300 صفحه برایم جالب و تکان دهنده بود که دوست ندارم بروم سراغ بخش های بعدی و میخواهم چند وقت مشغول مرور تجربه های یالوم در برخورد با انسانها باشم و خودم بعضی تمرین ها را انجام بدهم"
September 1, 2018 – page 433  
 60.39% "در بخش دوم کتاب که به مسئله "آزادی" اختصاص دارد یالوم مفصلا درباره "مسئولیت و مسئولیت پذیری" صحبت میکند و برخی روشهای ترویج مسئولیت پذیری در جامعه امریکایی را نقد میکند . گذشته از آن اشاراه میکند که روان پالایی فرویدی اگرچه دریچه ای رو به درمانگران گشود که بسیار ارزشمند بود اما تاثیرش به تنهایی آن اندازه ای که عوام و فیلمسازان هالیوودی فکر میکنند نیست و تغییر با "عمل" به وجود می آید و درمان را در پی دارد."
September 1, 2018 – page 477  
 66.53% "مثالهایی که یالوم از بیماران مورد مداوای خودش میزند بی نهایت روشنی بخش و جالب است. اگر این مثال ها نبود کتاب خشک و خسته کننده میشد"
September 5, 2018 – page 522  
 72.8% "مشکلات مربوط به دوست داشتن وابسته به موقعیت نیست. عشق بیش از آن که یک رویارویی خاص باشد یک منش است. مشکل دوست داشته نشدن تقریبا در همه موارد مشکل دوست داشتن است."
September 7, 2018 – page 555  
 77.41% "بخش "تنهایی" هم امروز تمام شد و فقط مانده بخش "پوچی" در انتهای بخش تنهایی یالوم باز هم خیلی تند رویکرد "انتقالی" روان درمانی میراث فروید را نقد میکند و آن را مایه دوری بیمار و روان درمانگر میداند و معتقد است که این نوع مواجهه کمکی به درمان نمیکند چون مانع رابطه است.
موارد عجیبی از برخورد همدلانه درمانگران با بیماران را نقل میکند که نشان میدهد برخورد انسانی نتایج مفیدتری دارد تا برخورد صرفا درمانی"
September 9, 2018 – page 600  
 83.68% "کارل گوستاو یونگ:
معنا بسیاری چیزها _و شاید همه چیز را_ تحمل پذیر می‌کند.

رسیدم به بخش چهارم کتاب که گویا از لحاظ ادبی هم غنی است: پوچی"

September 16, 2018 – Finished Reading


در پایان باید یک نکته را ذکر کنم:
در مقدمه کتاب یالوم خاطره ای تعریف میکند و میگوید وقتی در کلاس آشپزی شرکت میکرده و استاد دستور پخت غذاهای مختلف را میداده و شاگردها هم دقیقا همان دستورات را اجرا میکرده اند اما هیچ وقت غذایشان به خوشمزگی غذای استاد نمیشده. یک روز به سر ماجرا پی میبرند. میبینند آن شاگردی که آن جا کار میکرده آخر سر که کلاس تمام میشده غذای استاد را میبرده و بدون این که به هیچ کس اطلاع بدهد مشتی ادویه جات مختلف به آن می افزوده! یالوم میگوید راز موفقیت در روان درمانی همین افزودنی ها هستند. من در انتهای کتاب نتیجه گرفتم این افزودنی ها را باید "روابط دوستانی انسانی" نامید. چیزی که روانشناسان تجربی شاید بهتر درکش کنند تا روانشناسان مکتبی. چیزی که باعث میشود روان شناس به بیمارش به عنوان یک انسان نیازمند کمک نگاه کند، نه کسی که باید بابت زمان مشاوره اش پول بدهد. خیلی مسئله ساده است! انسانیت
یک افزودنی خیلی حیاتی دیگر این کتاب مثال های فراوانی است که از کتاب های ادبی و رمان های اگزیستانسیالیتی میزند و اثر را خیلی خواندنی تر و فهمیدنی تر میکند.