یک سفر کوتاه و زیبا به درون شخصی که کتاب رو میخونه و باهاش همزادپنداری میکنه.
قلم نویسنده کاملا متاثر از اشعار حضرت مولاناست،چه اینکه در ابتدای هر فصل هم قطعه ای از همین اشعار رو آورده.
و در کل من یاد حکمت ۱۷۵نهج البلاغه افتادم اونجا که حضرت می فرماین:از  هر کاری که ترسیدی خود را در آن بینداز زیرا رنجی که در اثر نگاهداشتن خود از آن چیز به تو می رسد بزرگتر از چیزی است که تو از آن می ترسی.